Kliniska Wielkie ( do 1945 Groß Christinenberg )

Wieś jest położona 15 km na południe od Goleniowa bezpośrednio przy linii kolejowej i drodze szybkiego ruchu Szczecin-Świnoujście.

Początki osadnictwa w tym rejonie sięgają dalekiej przeszłości, znaleziska fragmentów narzędzi, glinianych naczyń oraz krzemiennych grotów i sztyletów wskazują na przebywanie w tych okolicach ludności kultury ceramiki sznurowej już około 2000 lat przed Chrystusem. Inne pojedyncze znaleziska naczyń i ozdób, które można łączyć z kulturą łużycką, pozwalają sądzić o ciągłości osadnictwa również w epoce brązu i początkach epoki żelaza. Przypuszczalnie nastąpiła potem krótka przerwa osadnicza, sięgająca czasów wczesnego średniowiecza. W IX - XI wieku istniał tu już nieduży gród obronny. Prowadzone wykopaliska archeologiczne w końcu XIX wieku dały wiele znalezisk broni, narzędzi, ceramiki i poświadczyły istnienie aż do XI wieku osady obronnej otoczonej fosą, do której wodę doprowadzał rów aż z jeziora Dąbie. W XIII wieku obszary te, podobnie jak należące do Rurzycy, dostały się w ręce Cystersów z Kołbacza. Po roku 1534, gdy na Pomorzu zwyciężyła reformacja, dobra te przeszły na własność książąt pomorskich, a po zajęciu Pomorza Zachodniego przez państwo brandenbursko-pruskie stały się domeną państwową. W połowie XVIII wieku państwo pruskie rozpoczęło szeroko zakrojoną akcję kolonizacyjną na tym obszarze.

Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1754 roku, a niemiecka nazwa wsi pochodzi od imienia żony Fryderyka II - Elizabeth Christine. W roku 1754 sprowadzono osadników holenderskich i niemieckich umiejących osuszać i gospodarzyć na podmokłych terenach. Założono wieś na planie regularnej ulicówki która otrzymała nazwę Gross Christianenberg. W tym samym roku założono na północ od wsi małą kolonię na planie ulicówki o nazwie Klein Christinenberg administracyjnie połączoną z Gross Christianenberg . Do końca XIX wieku jest to wieś typowo rolnicza. Po wybudowaniu połączenia kolejowego Szczecin - Goleniów, zaczyna osiedlać się tu wielu kolejarzy, później pracowników leśnych i rzemieślników. Pierwotnie ulicówka regularna, zwarta, zaczyna się rozbudowywać w kierunku wsi wielodrożnej. Proces ten zatrzymał się po wojnie, a wiele zagród uległo zniszczeniu.

W skład obecnych Klinisk Wielkich wchodzi kilka dawniej samodzielnych osad, z których najciekawszą jest Pucko (niemiecka nazwa O.F.Putt), powstałe w XVIII wieku. W 1784 roku odnotowano w dokumentach i na mapie dwie zagrody, a w 1872 jedną - siedzibę nadleśnictwa, które zarządzało 4841 ha lasów państwowych. Obecnie jest to osada jednodworcza, w której znajduje się siedziba Nadleśnictwa Kliniska. Budynek ten został postawiony na miejscu rozebranej starej leśniczówki.