Czarnocin ( do 1945 Zartenthin )

Wieś jest położona na terenach łąkowo-leśnych, podmokłych. Na północ od wsi do Zalewu Szczecińskiego uchodzi Kanał Czarnociński.

Wieś została założona w średniowieczu, po raz pierwszy wzmiankowana w źródłach w roku 1318 jako Ceretin,Carnotin.

 W XVIII wieku znajdowała się tutaj należąca do Stepnicy leśniczówka. W połowie XIX wieku własność barona Theodora Georga von Puttkamera. Założono wtedy tutaj folwark. Osada folwarczna rozlokowana  była pomiędzy dwiema, południkowymi drogami. Składała się z zespołu pałacowo-gospodarczego i kolonii mieszkalnej. Oba elementy stanowiły odmienną zabudowę. Część rezydencjonalno -gospodarcza o kompozycji zwartej, geometrycznej, ukształtowanej w sposób zamknięty; zabudowa rozlokowana w prostokącie z pałacem od za­chodu. Kolonia mieszkalna w formie krótkiej rzędówki, rozlokowana po wschodniej stronie podwórza folwarcznego.

 Znajdował się tutaj park i cmentarz. Na północ od kolonii znajdował się duży ośrodek  wydobywania torfu. W 1870 roku Czarnocin  folwark obejmował 1.768 mg ziemi i 195 mieszkańców .Do 1905 r. folwark należał do rodziny Puttkamerów, użytkowany przez Paula Holtza i liczył 859 ha ziemi z dużą hodowlą bydła i świń. Od 1914 r. folwark należał do Joachima Deicke, a w 1920 r. był własnością Ulricha Patza - fabrykanta z Berlina. Od 1929 roku folwark przeszedł na własność fundacji państwowej Staatlische Forschungsstifund der Insel Riems,(która  zajmowała się działalnością naukową),administrowany do 1939 r. przez Rudolfa Lohmanna .W tym czasie majątek obejmował 1.230 ha ziemi i dużą hodowlę bydła

 W latach 40-tych wybudowano tutaj duży obiekt przeznaczony na szkołę dla żołnierzy Wehrmachtu lub oficerów SS. Budynek główny o wielko kubaturowej formie, murowano-ryglowy, stanowi element zabudowy o wartościach kulturowych, a nawet zabytkowych.

 Po 1945 powstało tutaj duże Państwowe Gospodarstwo Rolne oraz kilka bloków mieszkalnych dla pracowników kombinatu.

Obecnie zespół folwarczny został w części zniszczony, a pozostałe budynki, dawniej użytkowane przez PGR, dzisiaj stoją puste i sprawiają bardzo negatywne wrażenie. Przebudowano dwór z przełomu XIX i XX wieku, który nie stanowi wartości zabytkowej. Z budynków folwarcznych warto zwrócić uwagę jedynie na suszarnię. Większość domów we wsi to PGR-owskie bloki, zachowało się jednak kilka murowanych budynków mieszkalnych sprzed II wojny światowej (lata 30. XX wieku). Zaniedbany jest już prawie niewidoczny cmentarz ewangelicki w południowej części wsi.

 Do najciekawszych obiektów należy niewątpliwie park leśny z aleją centralną, łączącą dawny dwór z plażą nad zalewem, rośnie tam wiele ciekawych gatunków drzew. Obok parku znajduje się jeszcze budynek dawnej szkoły, jeden z większych w gminie, murowany, z elementami ryglowymi, o nieznacznej wartości zabytkowej.

Autor:Lidia Kołtun