Przemocze ( do 1945 Priemhausen )

Wieś położona ok. 10 km na południowy zachód od Maszewa, przy drodze łączącej Goleniów z szosą Szczecin-Chociwel.

Przemocze to wieś chłopska o średniowiecznym rodowodzie - z kościołem z XV w. Pierwsza wzmianka w dokumentach o wsi "Premuze" pochodzi z 1269 r. W 1560 r. należała do dóbr hr. v. Eberstein, następnie do domeny w Stargardzie. W XVIII w. (od roku 1766 poczynając) wymieniane były kilkakrotnie dwa znajdujące się obok wsi młyny: "górny" i "dolny". Od ostatniej ćwierci XVIII w. po rok 1831 trwał proces regulacji gruntów pomiędzy gminą miejską Stargard, a chłopami z Przemoczą - i proces ich uwłaszczania. We wsi były wówczas oprócz młynów, znaczące gospodarstwa karczmarza i kowala oraz zagroda wolnego sołtysa Berg'a (folwark Bergruhe).

Zdjęcie ze zbiorów Pana Doriana Wintera

Według spisu z 1864 r. w Przemoczu było 85 budynków mieszkalnych, 195 budynków innych. Do budynków innych wliczono kościół, szkołę oraz dwa domy służące potrzebom gminy wiejskiej. W 1872 r. we wsi znajdowały się 22 zagrody chłopów pełno rolnych, 1 zagroda o 3/4 wielkości, 5 zagród chłopów pół rolnych, 6 - zagrodników oraz 2 zagrody młynarzy. Ponadto był kościół, zagroda parafii i zagroda zakrystiana. W tej ostatniej oprócz budynku szkoły była stajnia i stodoła. Areał gruntu wsi i folwarku wynosił łącznie 5 680 mg. Kościół i parafia posiadały 221 mg. Patronem kościoła był wówczas magistrat Stargardu. Około połowy XIX w. znajdowała się we wsi ekspedycja pocztowa do Goleniowa. W 1906 r. spłonęła duża część wsi. Uległy zniszczeniu zwłaszcza - charakterystyczne dla jej zabudowy - domy szczytowe. Podjęta odbudowa bezpośrednio po pożarze, nie przywróciła wsi jej dawnego wyglądu. W 1932 r. wieś posiadała 1 450 ha. Były 103 budynki mieszkalne oraz 121 gospodarczych. W 1939 r. oprócz dwóch zagród-folwarków o areale 137 i 171 ha były 33 zagrody o areale 20-40 ha.

Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z XV w. Kościół został zbudowany na planie czworoboku, z wieżą od zachodu. Został wzniesiony z kamienia, od wschodu w stylu gotyckim, blendowany. Wieża w górnej części rozczłonkowana blendami ostrołukowymi i okrągło łukowymi, zakończona 4-boczną drewnianą latarnią, zwieńczoną wysokim wysmukłym hełmem. W XIX w. portale - południowy i zachodni - oraz okna przemurowano. Wszystkie ściany kościoła i wieży otynkowano. We wnętrzu: sufit, wyposażenie z pocz. XX w..